tami taho siała, taksama trymajučy ŭ rukach świetačy, potym uchodzili ŭ dom, začyniali dźwiery i pačynałasia wiasielle.
Lampy (świetačy) — heta byli hlinianyja pasudzinki, padobnyja da małych, nakrytych źwierchu łodačak. Z adnaho boku łodački była ručka, kab možna było jaje trymać, a z druhoha — knocik. U hetu łodačku lili aliwu i zapalwali knocik.
Małady ŭ hetaj prypowieści aznačaje Chrystusa, aliwa―łasku ŭświačajučuju, biez jakoj čaławiek budzie adkinuty ad wiasiella h. zn. ščaścia wiečnaha.
Prypowieść ab talentach. I dalej kazaŭ Jezus: „Adzin čaławiek, adjaždžajučy, paklikaŭ swaich słuh i pieradaŭ im swajo dabro. Adnamu daŭ piać talentaŭ, druhomu dwa, treciamu adzin — kožnamu pawodle ich zdolnaści i adjechaŭ.
Toj, katory dastaŭ piać talentaŭ, pajšoŭ, zarablaŭ na ich i zdabyů jašče piać. Toj, katory atrymaŭ dwa, zdabyŭ druhija dwa. A toj, katory atrymaŭ adzin, pajšoŭ i zakapaŭ jaho ŭ ziamlu.
Pa doŭhim časie wiarnuůsia pan tych słuh i zažadaŭ ad ich rachunku. Pryšou toj, što atrymaŭ piać talentaŭ, jon prynios jašče piać i kaža: Panie, ty daŭ mnie piać talentaŭ, woś ja wyručyŭ druhija piać. Jahony pan skazaŭ jamu: Dobra, słuha dobry i wierny, ty byŭ wierny ŭ małych rečach, nad wialikimi ciabie pastaŭlu — dałučysia da radaści pana swajho.
Pryjšou i toj, što atrymaŭ dwa talenty, i skazaŭ: Panie, ty mnie daŭ dwa talenty, woś ja wyručyŭ jašče dwa. Jahony pan skazaŭ jamu: Dobra, słuha dobry i wierny, ty byŭ wierny ŭ małych rečach, ja ciabie nad wialikimi pastaŭlu dałučysia da radaści pana swajho.
A toj, što atrymaŭ adzin talent, pryjšoŭ i skazaŭ: Panie, ja wiedaju, što ty čaławiek srohi: žnieš tam, dzie nia siejaŭ i źbiraješ tam, dzie nie rassypaŭ, dyk ja pabajaŭsia i, pajšoŭšy, zakapaŭ twoj talent u ziamlu - woś na tabie, što twajo.
Ale pan jahony, adkazwajučy, pramowiŭ da jaho: Słuha pahany i laniwy! Ty-ž wiedaŭ, što ja žnu, dzie nia siejaŭ i źbiraju, dzie nie rassypaŭ, dyk treba było tabie addać maje hrošy ŭ bank, a ja wiarnuŭšysia, uziaŭ-by swajo dy jašče z procentam. Waźmiecie ad jaho talent i dajcie tamu, što maje dziesiać talentaŭ, a biezkarysnaha słuhu wykińcie proč u ciemru, tam budzie płač i skryhot zuboŭ".
U hetaj prypowieści wučyć Jezus, što Boh zažadaje ad ludziej rachunku z ich žyćcia i z tych daraŭ (talentaŭ), jakija jany atrymali. Niaroŭna ludzi atrymali ad Boha dary: adny bolej, druhija mieniej, niaroŭna taksama Boh budzie spahaniać ich ad ludziej: ad tych, što atrymali bolej, budzie wymahać bolej, a ad tych, što atrymali mieniej, budzie i wymahać mieniej. Kožny caławiek pawinien supracoŭničać z darami Božymi i raźwiwać u sabie tyja talenty, jakija atrymaŭ.
