Старонка:Pierszaje czytannie dla dzietak biełarusoŭ (1906).pdf/6

Гэта старонка не была вычытаная

Tahdý ustajúć užó miénšyje dzieci i starája babúla. Chto mýjecca, chto čéšecca, chto pórcie čýstaje kładzié. Paabiédaŭšy dzieci s krýkam biahúć na wiósku huláć, a báčka z mátkaju i Hanúlaju idzié da kaścióła. Astajécca adná babúla pilnawać cháty.

U niadziélku dóbra spáci:
Móžna částa paźniej ŭstáci,
Póśle mátka pakupáje,
Žóŭty kóski pasplataje,
I kašúlki daść nam biéły,
Bliniéc s skwárkáj źjamó céły.
Tahdý biažým my k susiédu
Z dziaćmi huláć da abiédu.

2. Náša haspadárka.

Májem dzwie karóuki: adná rýžaja u biéłyje łáty; my jajé nazywájem „Krasúlaj“. Druhája, paławieńka — „Ziaziúlka“. Krasúlka miéńša, a bolš małaká dajé. Tátka káže, što lépšy zawód. A ja lublú Ziaziúlku, bo nia tak na škódu łàsa. Jość jaščé try awiéčki z dwójma blizniàtkami. Kónik — kaštánčyk i héta usia žywája haspadàrka. Práŭda, bylí parsiučók i dzwie kurýcy. Ale kurýcy mátka žydóm pradałá, a parsiučók zdoch piérad Siómuchaju.