Старонка:Pierszaje czytannie dla dzietak biełarusoŭ (1906).pdf/8

Práŭda, wúšy bylí admaróžany, rúki pakrépšy, śwítka — rwána, sam jon dryžáŭ ad chóładu. Uwieś schod zakryčáŭ ŭ adzín hółas: „Nia chóčem zimý! chaj wiasná idzié da nas!“ Biédnaja zimá zapłákała hórka na ludziéj; ślózki jajé ciaklí s strech, bíli pa abałónkach^[1], razliwálisia pa ziamlí, zbiaháli u lúžy, z lúžaŭ u réčki, z réčak u móry, z móraŭ u akiány.

A wiasná śmiajáłasia, strójiłasia u kwiétki, harcawáła pa pólach, piéściłasia pa sadóch, ščebiatáła z ptúškami, caławáłasia z dziétkami, až pakúl nie paswáryłasia z létam.

Chto ciapiér abdaléje? skažýcie dziétki sámi.

4. Wiasná.

Ciótuchna, zimá,
Pryšlá kumá wiasná,
Hónić ciabié s chaty,
Swajé niasié šáty:
Chústy, stúžki, kwiétki,
Andarák, žykiétki.

1. pa šybach.