ГНАТЬ, гнаць, жануць. Жані, гані яго вон. Пажанулі, пагналі статак у поле.
ГНЕТЕНЬ, ГНЕТ, прыбор да выцісканьня мокрасьці, клушчу з насеньня: цісло, прытуг, ціскі.
ГНЕСТИ, ціснуць, уціскаць, прыгнятаць, прытужаць. Ціснуць боты. Цісьне душу з цела. Уціскае нас. Уціскае парабкоў работай. Гняце гнётам душу. Прытуж парубень вяроўкай. Прытугу вялікую цярпелі мы за прыгону.
ГНИТЬ аб арганічн. целах; гніць, гнілы, гніль, гніеньне, гнільны, гніляк, гнілец, гнілавень.
ГНОЙ м. прадукт гніцьця, цеча якая выдзяляецца з ран; гной, матэрыя, глюз. Кал дамовых жывёлаў вывожаны на поле гной, навоз.
ГНОЕЦ м. гнойны нарыў: скула, верад.
ГНУСИТЬ, гаварыць у нос; гугнавіць, гугнавы, гугнавень.
ГНУСНЫЙ, гідкі, абрыдлівы, паганы, подлы; агідны, абрыдлівы.
ГНУТЬ што, гнуць, гібаць. Каравай гіблюць на стале. (Крачк. стр. 40). Гнулі мы дугі вязовыя, сягнем і лазовую. Пагбаў бляху вязучы. Добра гбаць гібкае.
ГНУШАТЬСЯ, гідзіцца, брыдзіцца, грэбаваць.
ГНѢВ м. гнеў, гнеўны, гневацца, гняўлівы. Гневаш названьне старасьвецкага крыўскага танца.
ГНѢДОЙ м. аб каню, туру, лосю; цёмнарыжай масьці с чорнай грывай і хвастом; гняды, сапоры.
ГДѢДО-СИВОВАТЫЙ, цісавы.
ГНѢЗДО ср. гняздо, гнездавіна, гняздзісты.
ГНѢЗДИЛО ср. гнязно.
ГОГОКАТЬ, гойкаць. А ці ня едуць ды ці ня гойкаюць (з вясельн. песьні).
ГОБИНА, ГОБЗИНА, ГОБЗА ж. стар. ураджай, дастатак, збожжа.
ГОВОРИТЬ што. Казаць, гаварыць, гаманіць, галакаць, галёкаць, гутарыць, размаў-
