ЖЕРЕБЕЦ м, някладзены конскі самец; жарабец, жарабок, жарабя, жаробчык, жаробная аб кабыле якая носіць плод; жарабіць, жарабятніца.
ЖЕРЛИЦА ж. вуда на шчупакоў; вудаўня.
ЖЕРЛО ср. горла, рыгво.
ЖЕРНОВ м. млынскі камень; жарнавень, жарнавы мн.: жарнаўні, жорны, жоранцы; жорнаклёў, жорасек, майстар які высякае жорны; жарнавік, жарновец, камень надатны да вырабу жорнаў.
ЖЕРТВА ж, пажыранае, што гіне, прападае; што аддаю, чаго пазбываюся безпаваротна; хто пацярпеў ад якіх прычын; ахвяра, ахвярнік, ахвяровываць. Арх.: жэртва.
ЖЕРТВЕННИК, аўтар, аўтарны.
ЖЕРТВОВАНІЕ ср. ахвяраваньне.
ЖЕРТВОВАТЕЛЬ м. ахвяроўнік—роўніца, ахвярнасьць.
ЖЕСТКІЙ, цьвёрды, каляны, жоскі, шорскі. Каляная скура, ледзь угнеш яе. Адзежа намокла спярша, пасьля замёрзла і зрабілася саўсім калянай, Акалянеў на холадзе. Каструбісты. Тканіна грубая, каструбістая. Цьвёрдая, жоская пасьцель. Жоскі чалавек. Шорская воўна, тканіна.
ЖЕСТОКІЙ, жоскі, цьвёрды, у стасунку да другіх, чалавек без жаласьці, жаласьлівасьці; жорскі (ад „жарства“), жорскасьць, жарсьцець — станавіцца больш жоскім, неміласэрным. Шорскі, шорсткі ня ветлівы. Ветла адказаў, але жорска паступіў, і, наадварот, жорска гаварыў, але людзка паступіў.
ЖЕСТ м. франц. спокіў, кіў, спокіўкі, спокіўкам. Спокіўкам рукі паклікаў яго. Кінь ты ўсе гэты свае ківы і покіўкі рукамі. З нямым трэба на ківы гаварыць. Ен толькі зрабіў моўчкі спокіў рукой на знак зваей згоды.
ЖЕСТЬ ж. жалеза у аркушах; бляха, бляшка, бляшаны, бляшанка, начыньне з бляхі: бляхар,
