пор, вязьніць; зяцьвярджаць, пастанаўляць, завяршаць, заканчаць.
ЗАКЛЮЧЕНІЕ, вывад, дакончаньне.
ЗАКОБЕНИТЬ —СЯ, закарэжыцца.
ЗАКОВЫКА, закалубіна.
ЗАКОВЫРНУТЬ, закалубнуць, закалубіна, закалубка.
ЗАКОВЫРИСТЫЙ, закалубісты, закалубчывы.
ЗАКОЖНЫЙ, заскурны.
ЗАКОЖАВѢТЬ; заскажурыцца, скажурка; заскарупнуць, скарупка.
ЗАКОЛАЧИВАТЬ, забіваць. Трэба пазабіваць вокны, дзіры ў памосьце.
ЗАКОЛДОВАТЬ што, каго; зачараваць, зачараваны.
ЗАКОНОПАТИТЬ вадаплаў, сьцянѵ; запакляваць.
ЗАКОН м. У старой нашай літаратуры сьцісла разрожнівалі закон і права: пад тэрмінам закон разумелі аткрыцьце звышы, якое становіць істоту веры. Закону рымскага; закону грэцкага. Пад тэрмінам права — агранічэньні пастаўленыя свабодзе волі і дзейнасьці вышэйшай дзяржаўнай ўладай.
ЗАКОННО, праўна.
ЗАКОНОВѢД, прававед.
ЗАКОНОДАТЕЛЬ, правадатнік, правадаўства.
ЗАКОНОПОЛОЖНИК, праваасноўнік.
ЗАКОНОПОЛОЖЕНІЕ, правааснаваньне.
ЗАКОНОПРЕСТУПНИК, правапраступнік.
ЗАКОНОУЧЕНІЕ, прававуцтва, прававучыцель.
ЗАКОРЯЧИТЬСЯ, закарэжыцца.
ЗАКОРЕНѢТЬ, закараніцца, закаранець.
ЗАКОРТОЧКИ, кукярэчкі, Сідзяць каля вагня на кукярэчках. Скукярэчыўся ў куточку.
