Старонка:Zhylunovich Belaruskaja literatura.pdf/25

Узнікла праблема ў вычытцы гэтай старонкі

                Рондо:
       Узор прыгожы пекных зор
       Гарыць у цемні небасхіла.
       Ваза стаукоу, балот, вазіор
       Яго у глыбі сваей адбіла.
  I гімн спявая жабау хор
  Красе, каторую з'явіла
  Гразь луж; напоуніць мгла прастор
  I у станя з іх, гарачы міла,
                Узор:
  I сонца дальш клянуць, што скрыла
  Луж зоры дніом. I чуя бор,
  I чуя поле крэхат хілы, —
  Ды жаб няучуць вышэй ад гор
  Там, дзе ж чыя рука зрабіла узор.
               Актава:
  Як мосны рэактыу, каторы выклікая
  Між строк ліста, мауляу нябошчыка з землі,
  Рад раньш няаідных слоу - так цемень залівая
  Зелены, быц ам лед, халодны нябасхіля,
  I пряз Імглу яго патроху выступая
  Маленькіх, мілых зор дрыжашчы срэбны пыль.
  Здароу, радзімыя! Масней, ясней, гарэця
  I сэацу аб красе прыроды гаварэця!
               Пэнтамэтр:
  З нізкаго берагу дно акіяна вачам нядаступна, —
  Глуха укрыла яго сіняя цемянь вады.
  Але узбярыся у гору на вяршину прыбрэжная страмціны, —
  Кожны каменчык на дне пэуна пабачыш ты стуль.

А вось адзін з яго санэтау:

  
  На ціомнай гладзі сонных луж балота,
  За снег нябеснай вышыны бялей
  Кругом паусталі чашачкі лілей
  Між начарнеушных кораньняу чарота.
  Укруг плесьня, бруд,—разводцзіць гніль спякота,
  А краскі у сіож ня робяцца гразней
  Хоць там плыве парою слізкі зьмей
  I ржаучына ляжыць, як пазалота.
  Цяпер даволі топкая багно
  Гніль сотні год збіраючы, яно
  Смуроднай жыжкаю узгадавала
  Цьвятоу расістых чыстую красу
  Маліся ж, каб злітоунасці стрымала
  Тут смерць сваю ня звонкую касу.