Вікікрыніцы

Хрэстаматыя новай беларускай літэратуры (1927)/III/Б/Гальляш Леўчык/З раскіданых вершаў/Жальбай зноў спатыкаю вясну

< Хрэстаматыя новай беларускай літэратуры (1927) | III | Б/Гальляш Леўчык
← ⁂ (Усё праходзе, ўдалі занікае…) Жальбай зноў спатыкаю вясну
Верш
Аўтар: Гальяш Леўчык
1927 год 		Мы жывём надзеяй →
Іншыя публікацыі гэтага твора: Жальбай зноў спатыкаю вясну.

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




З раскіданых вершаў.

Жальбай зноў спатыкаю вясну.

Вось і птушкі пяюць, вось і кветкі[1] цьвітуць —
Прыляцела вясна!
Ратай ў полі гарэ, весяло на дварэ,
Зелянее трава…

А ў мяне у грудзях стогне сэрца ў сьлязах —
Журба мучыць душу…
Ах, чаму-ж гэта мне жыцьцё сумна плыве, —
Жальбай зноў спатыкаю вясну…

  1. ↑ Пабел. — краскі.
Узята з "https://be.wikisource.org/w/index.php?title=Хрэстаматыя_новай_беларускай_літэратуры_(1927)/III/Б/Гальляш_Леўчык/З_раскіданых_вершаў/Жальбай_зноў_спатыкаю_вясну&oldid=210002"