Хрэстаматыя новай беларускай літэратуры (1927)/III/Б/Гальляш Леўчык/Чыжык беларускі/Усё праходзе, ўдалі занікае…

← Дружна, брацьця!..

⁂ (Усё праходзе, ўдалі занікае…) Верш Аўтар: Гальяш Леўчык 1927 год

Жальбай зноў спатыкаю вясну →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Усё праходзе, ўдалі занікае…

Прапануем да спампаваньня!

∗
∗     ∗

Усё праходзе, ўдалі занікае,
Маланкай мігне, прабяжыць…
Адно толькі гора ніяк ня мінае,
А вечна на долі ляжыць,

Ды крыўда адвечна над намі пануе
— Ад сьлёзаў душа аж баліць,
А жаль нашу сілу і гарт наш марнуе
І сэрца ад болю шчыміць…

---