Хрэстаматыя новай беларускай літэратуры (1927)/III/Б/Зьмітрок Бядуля/З ранейшых расказаў/Пяюць начлежнікі
| ← З поэмы „Ярыла“ | Пяюць начлежнікі Абразок Аўтар: Змітрок Бядуля 1927 год |
Ашчасьлівіла → |
| Іншыя публікацыі гэтага твора: Пяюць начлежнікі… |
Прапануем да спампаваньня!
З ранейшых расказаў.
Пяюць начлежнікі.
… Пяюць начлежнікі… Слоў не разьбярэш, — надта закацістая песьня, але зірнеш, адкуль плыве яна, і ўбачыш чырвоны слуп6) з чорнай каронай пад лесам — гэта вогнішча начлежнікаў…
… Пяюць начлежнікі… Зычная, маркотная песьня лунае пад неба, аж да зорак… Гэта стогн загнанага жыцьця, жальба крывавай працы, споведзь доўгай нядолі, кананьне веры пад ударамі цяжкай крыўды…
… Пяюць начлежнікі… Якая моцная2) падмога ідзе да цябе, шчырая сьвятая песьня!.. І нудным і вясёлым часам ты паглядаеш у нашы душы! Ты лечыш наша беспатольнае гора, ты аблягчаеш нашу працу, ты абціраеш кроў і пот, даеш надзею і моц і, малюючы шэрае жыцьцё, цешыш надзеяй на лепшае.
Чуе цябе душа наша і радуецца і лунае разам з табой да сьветлага неба… Пяюць начлежнікі… Шчырыя напевы іх поўны задумы, як цёмнае неба, каторае навісла над імі; як белыя туманы над рэчкай, атуляюць яны душу тваю, і на клік гэтай песьні зьвіняць струны твайго сэрца, а ў вачох сьлёзы блішчаць…
… Пяюць начлежнікі…