Маладая Беларусь (альманах)/2/Ciška Hartny/Aŭtobiografia
| ← Амэрыканец | Aŭtobiografia Успаміны Аўтар: Цішка Гартны 1912 год |
I. Pieśni pracy → |
Прапануем да спампаваньня!
Aŭtobiografija[1].
Ja — jedziny syn biednych mużykoŭ z m. Kapyla, byŭšych mieščan, prawasłaŭny, radziŭsia ŭ 1887 h. Ranniaje dziectwa prawioŭ doma na rukach babki pa matce i dwuch dziadoŭ — pa baćku i matce, katoryje mianie duża lubili. Kali mieŭ 12 h., baćka atdaŭ mianie za pastucha u swajo miastečka, dzie ja prasłużyŭ piać hod. Letam haniaŭ u pole, a zimoj wučy=isia: s pačatku u «darektara», a paśla u narodnym i dwukłasnym wučyliščach. Končyŭ hetyje škoły, majučy hadoŭ 17, i nie zachacieŭšy hatowicca ŭ seminaryju, ja schadziŭ u Kijeŭ, skul kali wiarnuŭsia, byŭ zachoplan aswabadzicielnym rucham, katory wyrabiŭ u mianie taki pahlad na żyćcio: čeławiek, kali nie pracuje, nia może być praŭdziwym čeławiekam, jak peŭny naślednik budučaho lepšaho żyćcia. Z hetym pahladam ja i pašoŭ wučycca na harbara (što skury na boty wyrablaje); wybraŭ heta remiasło zatym, što ŭ toj čas ramieśniki-harbary licylisia u našym miastečku «pieredawymi ludźmi». Potym, u 1908 h. probawaŭ pastupić u wučycielskuju seminaryju u Nieświży dzie ŭżo zdaŭ byň dobra ŭsie ekzaminy, i tolki nie pryniali mianie tam dziela taho, što nie predstawiŭ «swidziecielstwa a błahanadziożnaści». Takim sposabam zhubiŭšy możnaść wučycca dalej, ja astaŭsia harbarom i pačaŭ čytanniem dapaŭniać swaju praświetu. U kancy 1908 h. paznaŭsia z biełaruskim rucham, i praniknuŭsia im usiej dušoju. Pisać mieŭ nachilnaść z maładych hod i šmat napišaŭ wieršaŭ i apawiedanniaŭ pa rasiejsku. U «Našaj Niwie» pačaŭ drukawacca u kancy 1908 h.
Ciapier pracuju u harbarni i zarablaju šeść rubloŭ na tydzień pry dziesiaci-hadzinnym rabočym dniu i hadkich warunkach pracy.
- ↑ Na našu prośbu Ciška H. prysłaŭ nam swaju karotkuju aŭtobiografiju, katoruju achwotna tut pamieščajem, ličučy na na toje, što jana służyć čytačom dla lepšaho ŭrazumiennia jaho tworaŭ.
Red. «M. B.»