Pierszy pramień (1929)/87

← 86. Na niwie

87. Chto szto sieje Абразок Аўтар: [[Аўтар:|]] 1929 год

88. Uwiasnu →

Прапануем да спампаваньня!

87. Chto szto sieje.

Waroczalisia baćka z synam z pola, dzie baćka siejaŭ żyta. Syn papytaŭsia ŭ baćki:

— Ja wiedaju, szto żyta siejuć ludzi, ale chto sieje drewy ŭ lesie i trawu ŭ poli?

Tym czasam wiecier nios szmat lohkich biełych puszkoŭ. Baćka zławiu adzin puszok, pakazaŭ synu i każa:

— Baczysz, za hety puszok trymajecca nasieńnie. Wiecier razam z puszkom padyjmaje i nasiennie, raznosić pa świecie, i sieje ŭsiudy.

Syn padumaŭ: — „Wiecier — siawiec.“

Jiduć jany dalej, baczać, ptuszka dziaŭbie jahadu. Baćka źwiarnuŭ na heta ŭwahu syna:

— U jahadach jość ziarniatki, i ptuszki ź jahadami raznosiać u roznyja baki nasieńnie.

— Ptuszki taksama siaŭcy, padumaŭ chłopczyk.

Jiduć dalej, hladziać — ruczaj, a ŭ ruczaju pływuć pa wadzie ziarniatki z krylejkami, niekatoryja ź jich prystali ŭżo da bierahu.

— I wada — siawiec, padumaŭ chłopczyk.

Abaczyŭ chłopczyk, szto da jaho wopratki pryczapiłasia kruczkami niejkaje nasieńnie. Staŭ jon adrywać jaho i kidać na ziamlu, a baćka jamu każa:

— Hlań, ty taksama siejesz niejkuju raślinu.

— I ŭ naszaha sabaki Waŭczka paczapilisia ŭ chwost dziady i jon raźniasie nasieńnie. Dyk i nasz Waŭczok — siawiec, skazaŭ zdawoleny chłopczyk.