Васільковы россып (1929)/II/Лістапад і восень
← Зазванеце лістамі, бярозы | Лістапад і восень Верш Аўтар: Сяргей Дарожны 1929 год |
Адзінота → |
ЛІСТАПАД І ВОСЕНЬ 1 Лістапад і восень, туманы над гацьцю… Не сьпявай — у сэрцы і з таго дасада, Ноч такая чорная, ноч такая дзікая, Толькі вербы шастаюць ды глядзяцца ў шыбы. Разгадаць ня мог я, што згубіць іх можа Ах, матуля родная, не глядзі з парога Па узгорках сініх толькі вецер скача, Мне ў адказ сасонкі сіплым шалясьценьнем: 2 На дварэ сабака наш вые і скаголіць, Што юнацтва клёны загубілі ў долах, Толькі ветрам, што ім воклікі сабачыя, Ціснуцца ў нізінах мокрыя асіны. Толькі я ўсё мару, ўсё гляджу кудысьці, Як туманы скачуць белыя з-за гаю. Ці туга, ці радасьць у высокіх плечах, Палінялі косы, выцьвілі усьмешкі, Толькі плача вецер —ноч такая дзікая, Лістападам сьцелюцца, лістападам падаюць Як-жа мне замоўкнуць, дождж і ноч асеньняя, |