Для дзяцей (Талстой, 1928)/Байкі/Шакаль і слонь
← Сакол і пятух | Шакаль і слонь Байка Аўтар: Леў Талстой 1928 год Арыгінальная назва: Шакалы и слон Пераклад: Макар Краўцоў |
Чапля, рыбы і рак → |
ШАКАЛЬ і СЛОНЬ.
Шакалі паелі ўсю падліну ў лесе і ім ня было ўжо чаго есьці. Вось стары Шакаль і прыдумаў, як ім пракарміцца. Пайшоў ён да Сланя і кажа:
„Быў у нас цар, ды спанеў: загадаў нам рабіць гэткія справы, якіх нельга выпаўніць; хочам мы іншага цара выбраць, — і паслаў мяне наш народ прасіць цябе за цара. У нас жыцьцё добрае, — што загадаеш, усё мы будзем рабіць і шанаваць цябе ўва ўсім будзем. Хадзем у нашае царства“.
Слонь згадзіўся і пайшоў за Шакалем. Шакаль прывёў яго ў балота. Калі Слонь заграз, Шакаль і кажа:
„Цяпер загадвай: што загадаеш, тое і будзем рабіць.“
Слонь сказаў:
„Я загадваю выцягнуць мяне адсюль.“
Шакаль зарагатаў і кажа:
„Хапайся носам мне за хвост, — зараз-жа выцягну.“
Слонь кажа:
„Хіба-ж можна мяне хвастом выцягнуць.“
А Шакаль і кажа:
„Дык нашто-ж ты загадваеш, чаго нельга зрабіць? Мы першага цара за тое прагналі, што ён загадваў тое, чаго нельга зрабіць.“
Калі Слонь здох у балоце, дык Шакалі прыйшлі і зьелі яго.