Плынь (1927)/I/Восьмы Кастрычнік

„Маладняцкая“ Восьмы Кастрычнік
Верш
Аўтар: Міхайла Грамыка
1927 год
Янку Купале

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




ВОСЬМЫ КАСТРЫЧНІК

Як часам спрытнаю рукой
Кастрыцу вольныя дзяўчаты,
Паназьбіраўшыся ў пакой
Ці каля лазьні, што за хатай,

Зьдзіраюць, трэплюць ў гэны час,
Кладуць кудзеляю патлатай,
Пад песьні лад, пад лоўкі сказ,
А з твару чырваньню багаты, —

Так ў гэным месяцы калісь,
Таму гадоў ўжо будзе восем,
А сьвету кінуўшы — „дзяржысь!“ —
Бо там так сама смагла восень, —

Народ працоўны пазьдзіраў
З сябе ярэміну нядолі,
І вольным стаў, і моцным стаў,
Якім ня быў яшчэ ніколі!

І багацеі, і паны,
Нібы кастра ад тэй каноплі,
Далоў ад нашай стараны
Праз Польшчу, Рыгу, Сэвастоплі

Паразьляталіся ў бакі,
Бо быў народ гатовы кроплі
Праліць з суровае рукі,
Каб зьберагчы свае каноплі.

І бег Кастрычнік па зямлі
На рубяжы прад лістападам,
Быльлё скідаючы з ральлі,
Каб заараці новым ладам.

Ён бег па сьцежках, па шляхох,
Грымеў няспыненым парадам,
Хоць меў ён кайстру на плячох,
Хоць меў ён ворагаў засаду.

Прайшлі гады, ідуць гады…
Мы далей — болей адчуваем,
Тых дзён — Вялікіх Дзён — плады, —
І урачыстасьці спраўляем.

І чым далей — для нас ясьней,
Што калі мы выгоды маем,
Калі жывецца весялей,
Калі з зямлі мы карыстаем,
Якую пан трымаў раней,
Сам карыстаўся земскім раем, —

Дык гэта спадчына тых дзён,
Калі ў Кастрычніку мінулым,
Паўстаў мазольны міліён
І ператрос гнілыя шулы…

І запалілася кастра
У тым Кастрычніку вялікім,
Бо йшчэ было, апроч цара,
Царкоў у нязьлічоным ліку.

Было крыві, было ўсяго
Таму гадоў ўжо роўна восем.
Цяпер мы маем шмат свайго,
Мы ураджай сабралі ўвосень!

Пастаньма-ж з голай галавой
Ушанаваць братоў паснулых,
Хто паў тады, быў сам гэрой
Тых дзён вялікіх і мінулых!

Вы сьпеце мірнай чарадой,
Бо вас працоўны не забудзе.
І кожнай восені слатой
Да вас пачуцьцем сьцісьне грудзі!

Ура Кастрычніку, ура!
Злучацца ціхаму Усходу
З прапоўным сьветам ёсьць пара, —
Прачнецесь, сонныя народы!
І сіні Інд і Жоўтай воды, —
Хіба няма правадыра?! —

Няхай жыве-расьце Саюз,
Мацнее нашая Улада!
Няхай у брацкі наш хаўрус
Увойдзе з Польшчай разам Прус,
Прайшоўшы сьмела барыкады!

Як нашы спрытныя дзяўчаты
Кастру зьбіраюць з канапель,
Так у Кастрычнік супастатаў,
Багатыроў і іншых катаў
Народ прагнаў з сваіх зямель.
Хай гінуць ланцугі і краты!

◆ ◆ ◆