Прозалаць (1926)/Падарожжа/Мястэчка

Віцебск Мястэчка
Верш
Аўтар: Андрэй Александровіч
1926 год
Крым
Іншыя публікацыі гэтага твора: Мястэчка (Александровіч).

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




МЯСТЭЧКА

Пятніца…
Запалілі сьвечкі
ў кожнай хаце
цёмнага мястэчка.
На стале ля сьвечак
Сьпечаная хала.
Ў талесах мястэчка
сівы талмуд чытала.
Сонейка пагасла…
Запалілі сьвечкі…
Пятніца…
Вечар…
Моліцца мястэчка.

II

Вечар жніўны ціха павевае,
рассыпае срэбра кроклямі расы…
Ходзіць задуменны местачковец Хаім;
месяц завіваўся ў сівыя валасы.

Моліцца на месяц, моліцца на неба
просіць дапамогі: — Борух, адэной!..
Моліцца пакорны местачковец рэбэ
просіць неба яснае выслухаць адно.

Глянуў на старога: абадраны, голы;
талесамі роніць буйнаю сьлязу.
А калісьці Хаім езьдзіў балаголам,
а цяпер ад нечага — гадуе ён казу

і кожны вечар ходзіць з хаты ў хату
І ў кожнай хаце хэйдар, ну і гут“…
І як шчыры рэбэ горача заўзята
дзеткам убівае ў голавы талмуд.

І гандлюе хочаш, бакалеем,
з калізэлкі, хочаш, какаіну дасьць.
Моліцца на неба… сьлязою грудзі рве ён…
Спавіла яго шчасьлівая бяда.

І ламае рукі і ламае пальцы
і губляе сьлёзы на зялёны дол.
Родныя сыночкі адкідаюць талесы
і заместа школы йдуць у комсамол.

Іх лаялі… Пракляцьці насылалі,
праганялі з дому, голых праганялі.
Ім хоць бы што… ніба сьцяна нямая
замест талмуду „Арбэйтер“ чытаюць

Багамольны крамнік, набажны гандляр —
Злосьць яго спавіла, злосьць кідала ў жар.

III

Ноч мінула ў цемені дубровы,
пагасіўшы ветрам сонныя агні.
На дыване усходу барбоваю падковай
віталі раніцу — прозалаць зарніц.

Над мястэчкам глуха, пахіліўшы вецьці
шапацелі хвойкі, калыхалі ціш…
Талесы, як хмары, доўгія сталецьці
мутнымі вачыма чадзілі ў жыцьці,

І пад шум гішэфтаў і цяпер мястэчка
каратала буднем сонечныя дні…
..............
Ой, зусім нядаўна запаліла сьвечкі
новая раніца — прозалаць зарніц.

Мяст. Хоцімск
жнів. 1925.