Адляцела душа

Адляцела душа Верш Аўтар: Алесь Гарун 1917 Крыніца: https://knihi.com/Ales_Harun/Adlaciela_dusa_spz.html

Прапануем да спампаваньня!

З няволі

Ах, згубілась душа! Не жывець у грудзях,

Адляцела кудысь і прапала.

Напужала няволя,— ў нудзе па людзях

Падалася на свет, змандравала.

Як прасіла ж мяне! «Адпусці, не трымай!

Ці ж лягчэй, што я гэтта загіну?

Што табе за карысць? Лепш адзін памірай,

Не прасі мяне, любы,— пакіну!»

Што было мне пачаць? Адпусціў я. «Ідзі! —

Адказаўшы дружыне каханай.—

Але слухай: прашу, заклінаю, знайдзі

Край на свеце — сіроцкі, забраны.

Мусіш ведаць яго і адразу пазнаць

Той відок, апавіты журбою,

Што святы мог спакой на усё насылаць...

Гэта край наш радзімы з табою.

Дык ідзі ж, паглядзі, што зрабілася там!

Кроў змяшалася з попелам, з глінай,

Незрахована страт, няма ліку слязам

Над спакою былога руінай.

І заплач над усім, як заплакаў бы я,

Калі б мог я з няволі урвацца,

І лягчэй мне тады будзе, люба мая,

З гэтым светам ў няволі расстацца».

Дзень праходзіць за днём, надышла і зіма,

Туга цяжкая ў сэрца запала...

Адляцела душа, і няма, і няма,

Заблудзілася дзе ці прапала?..

1917