Ану ізноўку вершаваць (Шаўчэнка/Глебка)

Ану ізноўку вершаваць Верш Аўтар: Тарас Шаўчэнка Пераклад: Пятро Глебка

Прапануем да спампаваньня!

Ану ізноўку вершаваць!
Цішком, вядома. Ну нанова,
Пакуль навінка на аснове,
Старызну божжу ліцаваць,
А гэта... Як бы вам сказаць,
Каб не збрахаўшы. Ну нанова
Людзей і долю праклінаць!
            Люд за тое, каб нас зналі
            Ды нас шанавалі;
            Долю нашу, каб не спала
            Ды нас даглядала.
            А то, бач, што нарабіла:
            Кінула малога
            Ў раздарожжы і не дбае...
            А яно, нябога,
            Сівавусае, малое —
            Дзіцянё, вядома! —
            I падыбала паціху
            Сцежкай незнаёмай
            Аж за Урал. У пустыні
            Як жа цябе не праклясці,
            Здрадлівая доля?
            Не выкляну ж цябе, доля,
            За валамі. I паціху
            Вершамі займацца,
            Сумаваць і спадзявацца,
            Што ў госці ў няволю
            3-за Дняпра ты шырокага
            Прыйдзеш, мая доля!

Орская крэпасць 1848