Ці чулі? Апошні час
Абразок
Аўтар: Вячаслаў Вячаслававіч Адамовіч
1921 год
Крыніца: Часопіс «Раніца», № 8, 31 сьнежня 1921 г., б. 2
Малітва мая

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




Апошні час.
(Маленькі абразок)

У мяне слоў балей няма, я балей нічога ня буду вам казаць. Мае сэрца разьбіта на кавалкі, атрутай заліта душа…

Балей я нічога ня буду казаць…

Бо чую душою, што страшэнныя мукі церпіць яна…

Я ведаю добра, што ў пытках праводзе ночы яна…

За вошта яе мучаць, за вошта пытаюць і паляць агнём?

Ці за тое, што шчыра кахала яна старонку сваю?

Ці за тое, што шчасьця жадала свайму брату селяніну?…

Ці за тое, што сьцяг свой бел-чырвона-белы пагарда нясла моцнай рукой…

Не, не, балей я вам нічога ня буду казаць…

Вось набягаюць чорныя хмары, маланкі крывавыя неба паласуюць і гром грукаціць, страшна робіцца мне…

Няўжо, балей я не пабачу яе!..

Няўжо штыкамі разарвуць яе цела і кулямі рашчэпяць гадаву?…

Няўжо гэта міпута настала?

Спыніцеся! Застанавіцеся! Людзі!

Але навошта гэтая мальба, а ратунку, навошта, калі сэрца няма ў людзей!.. Есьць толькі жаданьне сьмерці! Сьмерці як магчыма балей… І толькі сьмерці!..

Вас цежыць, злыя людзі, радуе рэкі крыві і мора сьлёз…

Дык будзьце-ж пракляты людзі!

Божа! Божачка, мілы! што я кажу.

Даруй за гэта, бо я чую. Чую сэрдцам Божа, Сьвяты, што час, настаў!

А пошні, час!

Дзяргач.