Барвенак (1924)/Трывогі і надзеі/Маё жыцьцё

Маё жыцьцё
Верш
Аўтар: Алесь Гурло
1924 год

Іншыя публікацыі гэтага твора: Маё жыцьцё.

Прапануем да спампаваньня!

МАЁ ЖЫЦЬЦЁ.

Ну, падумай, браце,
Як мне жыці стала, —
Трэба згінуць ў хаце,
Так бяда прыстала.

Дзе ты не паглядзіш,
Дзе ня кінеш вокам, —
З горам не паладзіш
Ні плачам, ні скокам.

Годзік, як памёрла
Жонка маладая,
Зноў бяда прыпёрла:
Боль мяне зьядае;

Сохну і марнею,
Кашаль душыць горла,
Скора захварэю,
З твару краску сьцёрла.

Дзетачак пяцёра
Дробненькіх, як маку,
Старшае з іх хвора —
Вось дзе, братка, смаку…

Добра-б, каб дастатак
Хоць які быў ў хаце,
То сваіх дзіцятак
Мог-бы гадаваці, —

А то бедны дзеткі
Гэтак ўжо шчазаюць,
Вянуць як-бы кветкі…
Што-ж маленькі знаюць?

Хто іх пашкадуе
Без матулі мілай?
Ці-ж матка пачуе
Плач іх над магілай?..

Як вочы мне векам
Будуць закрываці,
Хто-ж маленькім дзеткам
Будзе спагадаці…

1912 г.