Беларускае жыцьцё (1919)/1919/8/Jak ja pamru…

Jak ja pamru… Верш Аўтар: Францішак Аляхновіч 1918 год Крыніца: Biełaruskaje žyćcio. — 30 lipnia 1919. — №8; бач. 2-3

Іншыя публікацыі гэтага твора: Як я памру…

Прапануем да спампаваньня!

Jak ja pamru…

Jak ja pamru, — prabicie serco mnie kałom,
wasinawym kałom prabicie jho naskroź,
i zakapajcie moj hłyboka ŭ ziamlu trup
dy kamień, jak haru, ŭzwalecie mnie na hrob,
kaby ja ŭstać nia moh…
Dy uciekajcie ŭsie chutčej da swaich chat,
i kryžam pražahnajcie chatni swoj paroh,
i imia wy majo prad nočaj ŭspaminać
zabaraiecie ŭsim: i dzieciam, i starym,
kaby ja ŭstać nia moh…

Bo ŭ noč wiasieńniju, jak siwier zahudzić,
ustanu ja z mahiły,
strachnu s siabie mahilny pył
i pojdu na siało —
ad chaty da chaty,
u wokny wašy budu pahledać,
son adhaniać z wačej,
dziaciej pužać.
Na wusnach śmiech zamre, jak hlanu u wakno,
dzicia zapłače ŭ matki pry hrudzioch,
mahilny choład ŭsim pa skury prabiažyć…
Na wiosku ŭsiu najdzie niejkaja dur:
dzicia ŭ les pabiažyć ćwiet-paparać šukać;
wiaskowyja dzieŭčaty ŭsie pačnuć
pramieńni miesiaca u kosy zapletać;
a pry darozie, hdzie staić za wioskaj kryž,
mužyk macniejšy suk pačnie ŭžo wybirać
i dziahu ad partkoŭ ŭ piatlu wiazać
jon budzie u hetu noč…
A dzied siwy hrudziami laže na ziamli,
rukami abnimać pačnie jon swoj zahon,
błahasławić dy praklinaci budzie jon,
prylhnuŭšy da hrudziej Maci-ziamli…
Zdawolenym, ščaśliwym ja son z wačej zhaniu, —
niachaj nie śpiać, a ŭ mukach chaj žywuć,
ŭ strašennaj rozpačy ruki swaje hryžuć —
niachaj nie śpiać!..

Jak užo mnie nia budzie chapać sił,
ja z wichram palatu na Łysuju haru,
tam sklikaju zusiul načnych niačystych sił,
bo siabram budu ich, jak úžo pamru…
Im dam zahad: lacieć, hudzieć, trubić, —
chaj ŭsie dryžać, moŭ pierad Sudnym Dniom…
Praklaćcie ŭsim, chto radasci spaznaŭ,
bo los byŭ naš — muk doŭhi, wiečny šlach!.
.................
Jak ja pamru, prabicie serce mnie kałom,
wasinawym kałom prabicie jho naskroź,
i zakapajcie moj hłyboka ŭ ziamlu trup,
dy kamień, jak haru, ŭzwalecie mnie na hrob, —
kaby ja ŭstać nia moh!…

Jury Monwid.

Wilnia. 1918.