Беларускае жыцьцё (1919)/1919/8/U daždžliwy čas

U daždžliwy čas Верш Аўтар: Стары Улас 1919 год Крыніца: Biełaruskaje žyćcio. — 30 lipnia 1919. — №8; бач. 3-4

Іншыя публікацыі гэтага твора: У дажджлівы час.

Прапануем да спампаваньня!

U DAŽDŽLIWY ČAS.

Doŭha u chacie našyja braćcia
Złażyšyšy ruki siadzieli;
Bo jak na zhubu, došč ŭ rečy z łubu
Liŭ praz čatyry niadzieli.

Ciapier-že mnoha, wysłaŭlać Boha
Za jaho łaski patreba,
Jak za pahodu, tak za urodu,
Što jaje wysłaŭ nam z nieba.

Użo pan Makary u kalendary
Żarku pahodu nam piša,
Soniejka hreje, i wietryk wieje,
Spiełuju niŭku kałyša.

Żniejki rupliwie reżuć na niwie,
Ujuć pirawiesty nie słabki,
Wiażuć snapami, kładuć radami
A pośla stawiać u babki.

A na bałocie, ŭ hrazi i pocie
Našy mužčyny pracujuć,
Trawicu kosiać, sušać wynosiać,
Swieżaje siena hatujuć.

Ciapier u chatcy moża astacca
Siwawałosy dziadula;
Unukaŭ kučka, kotka i sučka,
Abo staraja babula.

U dażdży i słotu, buru, hrymotu,
My sa ślazami ŭzdychali,
Prajšła trywoha, jak z łaski Boha
Dobraj pahody pryżdali.

Jak na pačatku, tak da astatku
Daj Boża zżaci, zwazici
Chleb hety nowy, świeży, zdarowy
U dobrym zdaroŭi spažyci.

Stary Ułas.