Браты! Дакуль мы будзем спаць?

Браты! Дакуль мы будзем спаць? Верш Аўтар: Алесь Гарун 1914 Крыніца: https://knihi.com/Ales_Harun/Braty_Dakul_my_budziem_spac_spz.html

Прапануем да спампаваньня!

Браты! дакуль мы будзем спаць

Страшэнным сном, бо сном магілы?!

Браты! ці не пара ўжо ўстаць —

Да працы ўзяцца што ёсць сілы?!

Увакола нас жыццё кіпіць,

Мы — толькі мы — яшчэ спімо,

Калі ж народным жыццём жыць —

Калі мы ўрэшце пачнямо?!

Над намі хмурны вісяць ночы,

І громы бед не будзяць нас,

Бо закрываем свае вочы —

Не бачым, як народ уграз...

Ў лята*ргу грозным лежымо,

І страх бярэ яго прарваць,

Ды дзіўны сны падчас снімо,

Што трудна нават расказаць...

Што мы — не мы! нам нат здаецца,

Вялікасць інша нас дурыць —

І сэрца шмат каго з нас б’ецца,

Каб як для іншых толькі жыць...

Чужое славіць слаўна імя

Сваёю працаю-крывёй

І жыць ў затрутым славай дыме —

І гінуць... гінуць, Божа мой!

Для краю гінуць — для братоў,

Збяднелых, цёмных і няшчасных,

Што мучацца вось ад вякоў,

Не маючы дзён жыцця ясных...

І гінуці для роднай мовы

Сваіх бацькоў і запрадзедаў,—

Браточак мой! ах, каб ты ведаў —

Страшэнна гэта рэч... гатовы

Хутчэй дык я на смерць лютую,

На вечны ў пекле цяжкі мукі —

Змяніць чым мову на чужую,

Здрадзіцелем чым быці ўнукаў!..

Браты! Кругом жыццё кіпіць,

А мы й далей яшчэ спімо...

Калі ж народным жыццём жыць,

Калі мы ўрэшце пачнямо?!

Даволі спаць! І вон што злое —

Магільны сон пара прарваць...

Нашто нам толькі ўсё чужое?

Пара да працы сваёй ўстаць!..

Пара! Пара! Нясецца стон

Вялікі, громкі з-пад магілы,

Шумяць лясы з усіх старон —

Пара устаць, злучыць нам сілы!

Рука у руку, усе разам,

З вялікай думкаю адной,

Як за цудоўным нам абразам —

Усяго народу грамадой —

Павінны ўстаць, ісці мы дружна

Па лепшу долю прышлых векаў!..

Даволі жыці нам з ялмужны!..

Пара мець імя чалавекаў!..