Вянок (1914)/Старая Спадчына/Соннэт (На цёмнай гладзі сумных луж)

← Соннэт (Ахв. А. Пагодіну)

Соннэт (На цёмнай гладзі сумных луж) Верш Аўтар: Максім Багдановіч 1914 год

Трыолет (Як птушка) →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Санэт (На цёмнай гладзі сонных луж балота…).

Прапануем да спампаваньня!

СОННЭТ.

Ne ris point du sonnet, o critique moqueur.
S.-Beuve.^[1]

На цёмнай гладзі сонных луж балота,
За сьнег нябёснай вышыні бялей,
Кругом паўсталі чашэчкі лілей
Між пачарнеўшых корэньнёў чарота.
Ўкруг плесьня, бруд,—разводзіць гніль сьпякота,
А краскі ўсё-ж ня робяцца гразьней
Хоць там плыве парою сьлізкі зьмей
І ржаўчына ляжыць, як пазалота.
Цяпер давольна топкае багно
Гніль сотні год збіраючы, яно
Смуроднай жыжкаю узгадавала
Цьвятоў расістых чыстую красу.
Маліся ж, каб з літоўнасьці стрымала
Тут смерць сваю нязвонкую касу.

---

1. Па-беларуску (Вікікрыніцы ):
   Ня сьмейся з санэта, о зьдзеклівы крытык.
   С.-Бёў.