|
*
У браме, ад зор і да зор
Сядзіць чорнамазы айсор.
Ён Чотка
на скрынцы „чачотку“
перабірае шчоткай:
— Час кароткі
мы жывём.
Падыходзь, не эканом!
Гэй, таварыш, за два злоты
бліснуць боты
пазалотай.
Гэй, прахожы,
блізкі, дальні —
глянс наводжу
дасканальна!
Даваеннай
аксаміткай, —
праф-саю-зам
Скідка!
*
І тут-жа ў браме
звоніць нажамі,
вітае прадвесьню
вытворчая песьня:
— Сып, бяжы,
ўгару,
угрунь.
Вастру
нажы,
нажы —
вастру.
Гэй, жар, брусок,
яшчэ разок,
яшчэ разок —
блішчыць лязо!
Ўгару,
угрунь,
бяжы,
ляці.
— Чые нажы?
Плаці!
*
Рынуўся лёд! Затрашчэлі масты…
Крыга за крыгай — навала.
Рушыцца-крышыцца бераг круты,
быццам прыморскія скалы.
Сонца сваім прамяністым ключом
радасьць зямлі адамкнула.
Рвуцца ручайкі, імчацца наўзлом —
красавіковым гулам.
|
Прапануем да спампаваньня!