Гусьляр (1910)/A jak nam zorki zahasnuć

Siadź tut pad kryżam A jak nam zorki zahasnuć
Верш
Аўтар: Янка Купала
1910 год
Ci ty ŭzojdzieš kali, sonce?
Іншыя публікацыі гэтага твора: А як нам зоркі загаснуць…

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




A jak nam zorki zahasnuć…

(Paświaščajecca p. W. Łastoŭskamu).

A jak nam zorki zahasnuć,
Miesiac nia źmienicca bolej,
Prydziem da wiečnaha ščaścia,
Ciemry k nam pryduć s patolaj.
Z hłyb nierazhadnaha byta
Nowaje pryjdzie zbaŭleńnie,
Ŭsio nam pamiere, paliče,
Dumki raźbity i cierni.

A poki jasnaść staraja
Budzie swaje snuwać nici,
S chaty da chaty nia kinie
Duch wiekawiečny błudzici.
Stukniecca ŭ šybiny, ŭ siency,
Ŭkinie swoj klič-zaklinańnie,
My, padychodziučy k nočam,
Żdać budziem nowych świtańniaŭ.

*

A jak na našaj na niwie
Kryŭda hniazdzicca ŭsio budzie,
Nowyje wypływuć siły,
Nowyje k slaŭnaści hrudzi;
Sercy achwiarna pałożuć,
Nasyp nasypluć wysoki,
I nie piarojdzie toj nasyp
Złybiady cień blednawoki!

A poki dumka a praŭdzie
Nia ŭzdzienie pleśni-siwizny,
Budziem niaści swaje nošy
K cichim malbiščam ajčyzny.
Świeżyje ŭzdzienuć nam kiry;
My ŭżo taho nie zabudziem,
Što nam pry wiečnym skanańni
Ŭsio, ŭsio paličena budzie.