Zimoj u lesie Kat
Верш
Аўтар: Янка Купала
1910 год
Kurhany
Іншыя публікацыі гэтага твора: Кат (Купала).

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




Kat.

I nieba ciamniejšaje saży,
I kryk daletaje sawy, —
Padwodziuć kabiecinu straży:
Jim treba jaje haławy.

Ŭżo wisielnia k dziełu hatowa,
Hatowa ludziam pasłużyć:
Słupočki i roŭny, i nowy,
Pietla na piarečce wisić.

Wiarowačkaj wiecier machaje,
Warušyć asinka ziamlu,
La stolika kat pachadżaje,
Namyliŭ slizhuča piatlu.

Rychtujecca śmieły, achwočy,
Na ŭschodcy achwiaru wiadzie;
Zakryty kabieciny wočy,
Lancuh na ruce i nazie.

Kat hlanuŭ na babu, na nieba,
U niz na ludziej, na ziamlu,
Piatlu załażyŭ, jak i treba,
Piatlu jon na šyju swaju.

Kabieta źlacieła z uschodaŭ,
I stolik za jeju źlacieŭ,
Pačulisia kryki z narodu,
Što tut że stajaŭ i hladzieŭ.
...........
Baltajecca trup na wiaroŭce;
Kabieta prypała da noh,
I wyrwałoś strašnaje słoŭce:
«Synoček, moj rodny, synok!..»

A niebo ŭsio čorna, jak saża,
I kryk daletaje sawy,
Padwodziuć kabiecinu straży:
Jim treba jaje haławy.