Biełarusskaja Chrestomatija (Эпімах-Шыпіла)/Da Dalfiny Patockoj

← 14. Wiasnowoj paroj

15. Da Dalfiny Patockoj Верш Аўтар: Зыгмунт Красінскі 2 жніўня 1891 году Арыгінальная назва: Do Pani D. P. (1844) Пераклад: Станіслаў Гласка Крыніца: Даследаванні і матэрыялы. — 2017. — Т. 3; бач. 252, 278-281

Na pamiątkę życzliwemu dla rodziny →

Рукапіс захоўваецца ў БДАМЛіМ, ф. 66, воп. 1, адз. зах. 1256, арк. 42v–43.

Прапануем да спампаваньня!

15. Da Dalfiny Patockoj.

Wiersz hrapa Zyhmunta Krasinskaha, tłumaczyŭ s polskaha Stanisłaŭ Hłaska.

Malisia za mianie, kali ja z hora zhinu
Za naszu winu i baćkoŭ pamiorszych winu
Malisia za mianie, kab u majej mahili
Mnie sierca ślozy wieczna, wieczna nie palili!….
5 Malisia za mianie, kab ja ciabie u Boha
Spatkaŭ kali wialikich^[1] dalokich projdzieć mnoha
I tam s taboj ad ciażkoj atdychnuŭ raboty
Bo tut markotna, żyć użo nima achwoty,
Malisia za mianie — darma ja żyŭ na świeci,
10 Prajszli hady maje — hady użo nia heci!
Malisia za mianie, — kachaŭ ciabie ja wierna,
I tak biazmierna, jak dusza maja biazmierna.
Malisia za mianie, hadzina prydzieć złaja;
Prastoje sierca mieŭ, sudźba maja krywaja
15 Malisia za mianie i płacz ty nado mnoju
Ty dla mianie adna była jaszczo siastroju
Malisia za mianie — ja pry tabie dziarżusia
Bo na ziamli czużyj usim ja zastajusia
I tolki ja chaczu kab ty z majej duszoju
20 Ŭ nieba palacieła i była sa mnoju.

[Biełoje, majątek hrapa Zabiełły, u Lepelskim pawiecie 2 sierpnia 1891 r.].

---

1. Зьверху дапісана: koŭ.