Дзяўчыне (Трус)

Дзяўчыне Аўтар: Паўлюк Трус 1929 Крыніца: http://vershy.ru/content/dzya%D1%9Echyne-0

Прапануем да спампаваньня!

Яшчэ зіма…
      Мярэжы-строі
Ўраніла зорнасць
      за акном.
Якая ноч…
      Ў маім пакоі
Сон-цішыня
      даўно, даўно.
 
Сяджу адзін…
      А на стальніцы
Букет юнацтва
      з веаргінь.
І просіць сэрца
      навальніцы, —
Сімфоній радасці
      й тугі…
 
Пішу… Гадзіннік
      адзінока
Прабіў дванаццаць
     на сцяне.
О, як шкада,
      што мы далёка:
Я — ад цябе,
      ты — ад мяне.
 
І што сказаць?
      Ну, што, Марына?
Сказань адно,
      адно ўсяго:
Жыву сягоння
      успамінам,
Што падарыла
      мне яго.
 
Я помню дні
       сваіх вакацый:
Была вясна…
      Сады ў імгле…
Я сустракаў
      цябе за працай
У сельсовеце
      на сяле.
 
Цвілі сады…
      Я помню вечар…
І ў гэны вечар —
      май вясны —
З табой апошняя
      сустрэча
Была на мітынгу
      адным…
 
Ты ўся жыла,
      Ліліся словы;
Як лебедзь,
      плавала рука.
Ты захаплялася
      прамовай,
Лістом-адноснікам
      ЦК.
 
Ты гаварыла
      аб комуне,
Аб тым, як жыць,
      як будаваць.
А свежы вецер
      на трыбуне
Тваё аблічча
      цалаваў.
 
Жывым агнём
      гарэлі вочы,
Віталі яркую
      світань.
Табе не раз,
      не раз, а двойчы
Іграла музыка —
      «Паўстань…»
 
Я сам гарэў
      агнём трывогі,
Парывам шчасця
      ў барацьбе.
Ты верыш сёння
      ў перамогу,
Як моцна верыла
      ў сябе.
 
Бывай… Гадзіннік
      адзінока
Прабіў чатыры
      на сцяне.
А ўсё-ж шкада,
      што мы далёка:
Я — ад цябе,
      ты — ад мяне…

1929