Зорка
Верш
Аўтар: Якуб Колас
21/VIII 1943 г.

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!





* * *


Свеціць мне зорка з бяздонных глыбінь,

Вечнае неба таемна-прыгожа.

Есць нейкая сувязь, няспынная плынь,

Толькі ім назвы, імя не знаходжу.


Ласкава кажа мне зорка: спачынь!

Ах, мой вандроўнік, суцішся, нябожа!

Носіш ты ў сэрцы жальбу далячынь,

Атам журботны ў святым падарожжы.


Светлая зорка! ты ярка гарыш,

Одум мой горкі ўзнясі ты на крыж,

Мне ж падары ты радасць спакою.


О, не: ты далёка, халодны твой жар.

Вечар мой нікне пад полагам хмар.

Арфа разбіта — чыею рукою?


21/VIII 1943 г