Зіма (Явар)

Зіма Верш Аўтар: Міхась Явар Крыніца: «Шлях моладзі» №2 (люты 1934 г.)'

Прапануем да спампаваньня!

Усё зіма, ды зіма… Так сцюдзёна… мароз!
Белы снег пад нагамі скрыпіць,
Вецер той, што не знае ні гора ні слёз
Злосна свішча, рагоча, гудзіць…
Па-над шэрымі стрэхамі песні пяе,
Прэцца ў шчыт, крціць снег куралём,
Часам стукне ў вакно, крутане, дзьмухане,
Зробіць у коміне цэлы «садом»
І наводзіць тугу ён па згубленых днях
Па мінулай шчаслівай вясне!
І бядняк не адзін Чуе боль у грудзях
І пытае сябе: «Жыць, ці не?»
У хатках шэрых, панурых у гэтакі час,
У якіх голад спрадвеку гасціць
Пачуць можна так часта, так часта ня раз:
«О, ці трэба ці варта так жыць?»
— «Мамка, холадна мне!» - «Татка, хлеба ці ёсць?»
Вецер дзіка рагоча, гудзіць…
— «О, ці трэба ці варта так жыць».
О, мой брат! О гаротны, бяздольны мой брат
Хоць зімовы нам віхар гудзіць,
Ня чурайся, бяздольны, тых шэранькіх хат!
Ня сумуй і не плач — будзем жыць!
О, мой брат! Будзем жыць для цудоўнай вясны
Што насустрач к нам хутка ідзе!..
Што прыйдзе да нас, здзейсніць нашыя сны,
І уладанне зімы прападзе.
Яна прыдзе да нас з ясным святлом,
У вянку з красак нашых палёў,
Яна прыйдзе да нас з хараством і цяплом
І сагрэе нядолі сыноў.
Яна хутка ужо ідзе, яна шчасце нясе!
Хутка сковы зімовы парве,
Бо ж ня вечна, мой брат, бо ж нядоўга ўжо, не,
На зямлі панаваць злой зіме!