Якъ у нашихъ у варотъ
Тамъ налѣво павароть.
На вратахъ таблицы, доски
Пецербурскія, Московски,
На стѣнахъ висяць часы
Очень стрьлы хараши.
Мы за дворицу зайдземъ
Кой-чаго многа знайдземь.
Мы видали кой-што многа
Тамъ залѣзная дарога,
А въ дорози семь аршинъ,
Што по ей бажиць машинъ;
Бяжиць силенъ жа́рабецъ,
Правиць Ванька маладзецъ.
Вотъ за то ёнъ силенъ песъ,
Што жрець дровы, якъ авесъ,
И ёнъ пье вады намногу,
Тольки стогне ўсю дарогу;
Якъ стаиць, такь маўчиць,
Ничаго не гавариць,
Чуць ватронецца — кричиць;
За сабой многа тащиць:
Восемнадцаць вагона
Здѣсь не треба ужъ прагонаў:
Заплациў дзеньги на мѣсцѣ
Очуциўся верстъ за давѣеци.
Черезъ часъ, иль черезъ три.
Очуциўся въ Пицери.
Не подхвацишь, милый другъ,
Я и ѣду нъ Пецербурхъ.
Здѣсь не прежная дарога:
Гарадоў по ей и много
Стоиць селъ и гарадоў
Якъ березовыхъ й дроў.
|