Косьба (1913)

Косьба Верш Аўтар: Янка Купала 1913 год Крыніца: Спиридоновъ, А. Е.Учебникъ географіи Россіи. С.-Петербургъ, 1913; бач. 112

Іншыя публікацыі гэтага твора: Касьба (Купала).

Прапануем да спампаваньня!

Для ознакомленія съ нарѣчіемъ бѣлоруссовъ приведемъ слѣдующее стихотвореніе мѣстного поэта — „Косьба“

Бяжиць часъ, дзень за днемъ, скуль возьмися Пятрокъ,
Наляцеу и погнау къ касьбѣ живо людзей;
Пошли у ходъ молотокъ, и коса, и брусокъ,
Стуки — бразь, маху — шась, а дружнѣй, а бордзѣй!
Свищаць косы у травѣ, просто дзиво, гульба;
Размахалися руки, узыгралася кроу;
Солнце пале агнйомъ; пот ліецца зы лба;
Обмахнуу рукавом, да и далѣй пошоу.
И прокосъ у прокосъ вырастае, якъ стой;
Эхъ, отдайся рабоцѣ, людъ бѣдный зъ душой!
Коли ѣсць, — якъ Богъ дау, — якъ рабиць, за троихъ,
Махай дружно косой, пакуль згине роса!
Куй жалѣзо, пакуль не остыло яно!
Рэжь оселицу, братъ, коли зрэзау гумно,
А тамъ далѣй — на логъ нехай мчыцца коса.
Любо выйци, пройци по лугу, по гумнѣ:
Гомонъ нейки стоиць, сѣномъ пахне укругъ.