Курганная кветка (1914)/На крыльлі песьні

На крыльлі песьні
Верш
Аўтар: Канстанцыя Буйло
1914 год

Іншыя публікацыі гэтага твора: На крыльлі песьні.

Прапануем да спампаваньня!

На крыльлі песьні.

Р. Т—о.

Ляту, нясуся ўзвыж, плыву па магкіх хвалях…
Як добра, лёгка мне!
Гдзе я? Чырвонасьць зор, блакіт паднебнай далі
І сонца ясны блеск, і прозрыстасьць крыштальляў
Дрыжыць вакруг мяне.

Ляту, нясуся… Гэй, які абшар шырокі!
Як мгла — душа і грудзь.
Там гдзесьці, ў даліне — чуць-чуць дагледзіць вока —
Ляжыць яна — земля… Так нізка, так далёка!
А тоны ў высь плывуць.

Мяне штось з імі рве, штось цягне страпнай сілай,
Якаясь моц нясе…
Што? — не згадаць ніяк--к жыцьцю ці да магілы…
І ведаць не хачу… Мне добра так, так міла,
Ў высі нямой красе!

Ціха! Во штосьці ўкруг там дзіўна задрыжала,
А сэрцэ ў тон яму
Забілась моцна, так… і біцца, перэстала…
Дух змёр, а штось ў глыбі там глуха ныць пачала,
Штось мчыць у ніз думу.

То болю ціхі стогн прарваўся ў сьветлай песьні
І міма праляцеў,
І сэрца дрыгнула, і дух заныў балесьне,
І згінуў сон… Ізноў ў чароўны край прадвесьні
Мчыць душу дзіўны сьпеў!…