Лукішкі (1929)/На Вяльлі

← Зазьвінеце струны…

На Вяльлі Верш Аўтар: Алесь Салагуб 1929 год

Вясковая восень →

Прапануем да спампаваньня!

НА ВЯЛЬЛІ

„Pomniki nasze, ilež požera,
Rządowa lub moskiewska siekiera“…Ад. Міцкевіч.

„Выдь на Волгу, чей это стон
Раздается“…Некрасов.

Вірыць, бурліць Вяльля-рака,
Нясуцца воды ўдаль.
Мне-ж моцна сэрца шчыміць жаль
За цемру мужыка.

З калом сагнуўшыся у крук,
За Буг кіруе плыт.
І ўдзень і ўноч ня чуе рук,
Сьлязьмі пясок абмыт.

Сасонкі стромкія і елкі
Плывуць, плывуць удаль.
І плачуць вербы над вадою,
На хвалях смутак, жаль.

Вірыць-бурліць Вяльля-рака,
Нясецца хваляў плеск.
А над вадой мігціць рука,
І сонца яркі блеск.

Плыве, плыве багацьце ўдаль —
Наш родны лес і гай.
Нам, беларусам, толькі жаль, —
Дабро-ж ў чужацкі край.

Вірыць-бурліць Вяльля-рака,
Аб хвалі б‘ецца плыт.
Шуміць аер і асака
Пад ценямі ракіт.

в. Зарудзічы,
25-VI—26 г.