Ліст Алеся Мілюця (29 жніўня 1944)

Ліст Аўтар: Алесь Мілюць 1944 Крыніца: Скрыжалі памяці. Кніга другая - с. 333

Прапануем да спампаваньня!

29 жніўня 1944 г.

Дарагая сястрыца!

Другое пісьмо пішу табе ўжо цалкам свядомым байцом Чырвонай Арміі, хоць прайшло толькі тры тыдні майго чырвонаармейскага жыцця. Жывецца мне нядрэнна, я зусім здаровы і ва ўсім маю дастатак. Яду мы атрымліваем гатовую ў сталоўцы, ходзім у лазню, але адзенне яшчэ носім сваё, таму што ходзім на заняткі, дзе даводзіцца часта поўзаць па зямлі, абутак мы атрымалі новы, я свае чаравікі здаў. Атрымліваем мыла і табак. У нас весела. У нашай казарме ёсць радыё. Ёсць у нас кнігі і газеты. Я крыху чытаю. У нядзелю 27 я выпадкова сустрэўся ў доме аднаго нашага камандзіра з адной жыхаркай Масквы. Яна мне абяцала купіць кнігі па сельскай гаспадарцы і прынесці ў наступную нядзелю. Як гэта будзе — паглядзім. Ад нас дзесяць чалавек пайшлі на работу ў лес, а мы спадзяемся пайсці на работу ў калгас. Я бачыў калгасныя палі. Яны мне спадабаліся. Ураджаі таксама такія, як у нас, капуста яшчэ лепшая, каровы такія, як нашы — сярэднія, адным словам, людзі жыць могуць. Дарагая сястрыца! Не шкадуй і не сумуй па мне. Я асабіста нават задаволены, што, будучы такім, якім ты мяне ведаеш, я ўсё-такі нароўні з іншымі выконваю свой абавязак. Так што гэта так трэба, і калі нават прыйдзецца памерці на полі бою або здарыцца так якое-небудзь няшчасце, я ніяк не пашкадую. Што да цябе, то я яшчэ раз прашу ад усяго сэрца: глядзі як мага лепей сябе, апранайся і абувайся як мага цяплей, нічога не шкадуй. Адным словам, абараняй сябе ва ўсім як можаш. Гаспадарку даглядай, наколькі гэта будзе ў тваіх сілах, толькі вельмі не ганіся, з цябе ўсяго хопіць, а вернемся мы — тады будзем зноў глядзець разам.

Я маю надзею вярнуцца. Мяркуючы па падзеях апошняга часу на франтах, мы хутка будзем святкаваць перамогу — вораг дабіваецца. Дарагая сястрыца! Калі атрымаеш гэтае пісьмо, пастарайся даць адказ. Калі табе не будзе часу адпісаць, папрасі Веру, каб яна табе ў чым-небудзь дапамагла. Гэта патрэбна, таму што пісьмо доўга ў дарозе. Напішы пра ўсе гаспадарчыя справы, як убрала з поля, як са скацінай і г. д. Напішы, як адносіцца Іван Сузік і Тамашкевічавы, як здароўе нашай цёткі, як расце Маніна дзяўчынка. Як здароўе Аляксандра і ўвогуле як яго сям’я. Як думаеш малаціць і г. д. Увогуле я хачу ведаць усе падрабязнасці, але я разумею, што апісаць усё цяжка і амаль немагчыма, дык ты старайся пісаць самае галоўнае. Я ад цябе яшчэ пакуль нічога не атрымаў, але думаю на днях атрымаць, ужо нашы некаторыя атрымалі. У нас пагаворваюць, што ўсіх, хто застаўся пасля нас, вярнулі дамоў — каму звыш 35 гадоў. Напішы таксама пра Ваню, дзе ён і ці прыслаў ён табе што-небудзь. А цяпер будзь жыва і здарова! Прывітанне ўсім родным. Хацелася б мне атрымаць пісьмо ад іх. Мой адрас на канверце.

А. Мілюць.