Маладая Беларусь (альманах)/3/Abrazki/Ščaście nia ŭ zołacie
| ← Spatkańnie | Ščaście nia ŭ zołacie Абразок Аўтар: Змітрок Бядуля 1913 год |
Jaje duša → |
| Іншыя публікацыі гэтага твора: Шчасьце ня ў золаце. |
Прапануем да спампаваньня!
Ščaście nia ŭ zołacie.
Myła dziaŭčynka bializnu kużelnuju u krynicy. Stajała jana na kładce, zakasaŭšy rukawy z wyšyŭkami, raspuściŭsy wałasy rusyje, piajučy pieśniu dziawočuju.
Jechaŭ haścincam bahaty panič, jechaŭ dy zastanawiŭsia widać, dziaŭčynka spadabałasia jamu. I dawaj jon hetkuju hutarku wiaści:
Ja maju ziamli siem wałok, stady maje bahatyje, koni maje darahije, parabki maje adzin u wadzin — jak tyje duby na uzhorku. — Pajdzi za mianie zamuż, dziaŭčynka!
— Oj nie pajdu zamuż za ciabie: nia treba mnie zołata, sierebra, nia treba bahataho mołajca. Ja kachała adnaho — kachać budu, caławała adnaho — caławać budu. Jon u ciabie parabkam służyć, pa mnie zaŭsiody tużyć…
Kłaniaŭsia pan nizka da ziamli — nie pamahło.
Klenčyŭsia, jak toj żebrak pad waknom — nie pamahło.
Oj, ščaście nia ŭ zołacie, pany!