|
Сьцягі на рэях
І мачтаў лес.
Вецер дурэе
Пад хваляў усплеск.
Мора сягоньня —
Усьпенены ўзьвей:
Быстрай пагоняй
Вал кожны плыве.
Мора буяніць
У асеньнія дні,
Сотняй баянаў
Гудзе і зьвініць.
Гавань — ня мора,
Бераг — ня плёс.
У радасьці і ў горы
Весел матрос.
У часе-ж патрэбы
Ён пусьціць дазор,
Стрэлам аж ў небе
Дастане бляск зор.
Ў гавані шмат караблёў.
Людзі, як роі з вульлёў,
Ходзяць сюды, то туды.
Нешта гудуць правады,
Нешта лапочуць сьцягі…
Што гэта? Сумы тугі?
He!
Хваляў зьвініць прыбой,
Чуецца зык:
У бой!
Усюды сьцягі расьцьвілі:
Іх узьнялі караблі
З тым, каб
аддаць
загад —
курс:
Гельсінгфорс — Петраград!
Кончаны сьмех, кончаны жарты,
Кончаны песьні, ігра
Стой па мясцох, баявая варта, —
Бойкі настала пара!
Грай, гарніст, баявую трывогу!
Стырнік, ідзі к стыру!
Будзьце гатовы ўсе у дарогу —
Нельга драмаць змагару!
Бура байцу — ня страх.
Вышлі на ўсіх парах.
Зьлева астаўся маяк.
Двое ідзе забіяк[1].
Двое ідзе караблёў,
Вынесшых многа баёў.
Рэжуць за валам вал.
Бура — сапраўдны шквал.
Стромкія грэбені хваль
Бляскам зіяюць, як сталь.
Знаем — дарога куды,
Знаем па хвалях вады.
Вечар. Спускаецца змрок,
Шырэйшы мы робім крок:
Трэба сьпяшацца, каб быць
Ў самы разгар барацьбы.
Далей — шырэйшы плёс.
Стаў на старожы матрос,
Сочыць пільней капітан.
Вось ўжо відзён Кронштадт.
Далей — бярэм лявей,
Вось падыходзім к Няве.
Вось і дварцовы мост:
Хутка прайшлі шмат вёрст.
Справа чутна стральба:
Тут вось ідзе барацьба.
Недзе зайгралі на збор,
Недзе ззываецца раць.
Нудзіць сак‘я сабор,
Нудзіць Зімовы палац.
Крэпасьць акутана ў змрок,
Неўскі — задымлены плёс.
Верны далі мы зарок:
Вырашым самі свой лёс.
Бойка ў разгары,
Бойка вядзецца.
Плі, комунары,
Ў варожае сэрца!
Вораг хоць дужы
Гарматным закалам, —
Мы-ж сілаю дружай,
Ды волі запалам.
Мы пераможам
Сілай яднаньня,
Стан Ўвесь варожы
Зьнішчым дазваньня.
Строй за строем. Рота з ротай…
Сьвішчуць ружжы, кулямёты,
Разрываецца шрапнель.
Вораг люты стаў здавацца,
Прытаіўся ля палацу
І улёгся на панэль.
Вось пачуўся залп з „Аўроры“.
Задрыжалі ў небе зоры,
Месяц твар пачаў мяняць.
Вораг больш пачаў таіцца,
Пачалі зласьней мы біцца,
Пачалі больш налягаць.
Доўга біліся.
Воля сьнілася.
Наступала заўзятая раць.
Як заднелася,
Разьвіднелася
І ўзышла на усходзе зара, —
Сьцягі рдзеліся,
Песьні пеліся,
Стаў гарніст перамогу іграць.
24-X — 1927 г.
|
Прапануем да спампаваньня!