На ростані (1924)/II/Векавечны, хмуры бор

← ⁂ Я люблю густыя шумы

⁂ Векавечны, хмуры бор Верш Аўтар: Уладзімір Жылка 1924 год

⁂ Насоўвае пушча →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Векавечны хмуры бор…

Прапануем да спампаваньня!

∗
∗          ∗

Векавечны, хмуры бор
Горда ўзносіцца высокі.
Моцна пахне хвояў смоль
Ад пякучай ліпня сьпёкі.

Сонцам спалены чабор
І густыя сьмягнуць травы,
Гарачыньню з блізкіх поль
Тхне ў паветры нярухавым.

Ў небе яснасьць і прастор,
аль празрыста і бясхмара;
Мляўкасьць, парнасьць і бязволь,
Думкі вялыя ад жару…

Ах, знайсьці-б між дрэў, ля гор,
Ручаінкі бег самотны,
Супыніць бы смагі боль
І спачыць на ймху вільготным.