Ня ў нас вясна (1935)
Ня ў нас вясна. Абразок Аўтар: Уладзіслаў Казлоўскі 1935 год Крыніца: Часопіс «Новы шлях», № 3 (13) ад 10.V.1935 г., б. 4-5 |
Іншыя публікацыі гэтага твора: Ня ў нас вясна |
Вясна. Сонца. Жыцьцё. Радасьць...
Ня ў нас, браты.
Зіма вяковая марозіць нашыя душы. Страшная мяцеліца завявае нашыя палеткі, плюе людзям у вочы.
Людзі... Запужаныя. Не адважываюцца выставіць галавы з хаты. Сядзяць. Выглядаюць пагоды. Чакаюць перамены.
А бура вые, плюе, рагоча. Мароз цісьне...
Чорныя хмары навісьлі над усёй Краінай.
А над запужанымі крывіцкімі хатамі ўецца ў змаганьні дух Беларускае Нацыі. Ён прабуе разагнаць хмары, борацца з мяцеліцай, б‘ецца ў сэрцах прыгнечанага народу, сьвеціць надзеяй у ягонай душы.
— Сонца!
Вясны!
Жыцьця!
Радасьці!—загаласіў у роспачы беларускі народ.
— Ха, ха, ха! — зарагатала цемра:
Просяць?!..
Жабракі!..
Рабы!..
Умеюць толькі плакаць і прасіць!..
Засыпаць іх сьнегам!
Закаваць навекі лёдам няволі!..
Няма месца мляўкасьці цяпер на сьвеце! Засумаваў дух Беларускай Нацыі, убачыўшы ўбогасьць волі свайго народу. Памкнуўся з большым імпэтам па усей Беларускай Краіне. Парываў сэрцы, запаліваў у душах жыцьцёвую бадзёрасьць, дадаваў сілы волі, адвагі і ўканцы вуснамі працоўнага народу загаласіў:
— Далоў страх!..
Выходзьма на родны прастор!..
Мы ж дзеці працоўнай сям‘і — што нам мароз, мяцеліца, хмары?!
Аглядайма свае палеткі!
Расчышчайма дарогі!
Працай і змаганьнем разаб‘ем лёды векавое зімы!
Разгонім хмары!
Змусім сонца сьвяціць нам!
Змусім прыйсьці да нас вясну!
— Ого-го! — загудзеў сівер.
— Ві і-ідзі-іш ты і-іх! — засьвістала мяцеліца:
Ня просяць?!...
Ня плачуць?!..
Ня гнуцца?!..
Япы ужо не жабракі...
Не рабы...
У іх ёсьць моц духа.
Адступаць патроху — загадала зіма: вораг, аказываецца, ёсьць моцным. Прыдзецца зьмякчыць.
Але з боем!
У змаганьні!
Дабравольна нічога!
Такі ёсьць наш і ўсяго сьвету закон...
* * *
Вясна. Сонца. Жыцьцё. Радасьць...
Ня у нас, браты.
У нас—змаганьне за вясну.
У нас—змаганьне за сонца.
У нас—праца для будучага жыцьця.
У нас—сум для будучай радасьці.
Ул. К.