Патрыятычны малітвеннік

„Патрыотычны Малітвенік“. Выданьне гэктаграфаванае, без азначэньня часу і мейсца друку. Фармат у 4-ку пісомай паперы, балон 12
Эсэ
Аўтар: Вацлаў Ластоўскі
1926 год
Крыніца: Часопіс «Крывіч», № 1 (11), студзень-чэрвень 1926 г., б. 117-118

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




„Патрыотычны Малітвенік“. Выданьне гэктаграфаванае, без азначэньня часу і мейсца друку. Фармат у 4-ку пісомай паперы, балон 12.

Наша патрыотычна-агітаційная пісьменнасьць у параўнаньні з гэтага роду пісьменнасьцю другіх, суседніх нам народаў, вельмі малая, дзеля гэтага трэба вітаць кождую спробу ў гэтым кірунку, асабліва калі яна мае на мэце чыстыя крыніцы г. зн. сувэрэннасьць крывічанскага (беларускага) народу на крывічанскіх землях. Амаўляная брашура адпавядае вышэй пастаўленым вымогам у поўнай меры. У дадатку зьяўляецца цікавай спробай перафразоўкі штодзенных малітваў на патрыотычны лад, што для чытача з народу зьяўляецца пацягаючым аргумантам. Гэткага роду спробы патрыотычнай агітаціі—не навіна. У свой час гэткага роду пісьменнасьць працьвітала ў палякаў (у апрацоўцы А. Міцкевіча), былі вельмі папулярны патрыотычныя малітвы і катэхізмы ў Ірляндцаў. Амаўленая намі брашура зьяўляецца саўсім арыгінальнай перафразоўкай малітваў. Дзеля таго, што гэктаграфаванае выданьне зазвычай агранічаецца некалькімі дзесяткамі адзінцоў, а сама брашура цікавая і ў поўнай меры вартая шырокага разпашыраньня, то мы, для азнаёмленьня шырэйшых кругоў, у большасьці яе перадрукоўвуем.

„У імя крыўскага (беларускага) народу, за яго славу, шчасьце і свабоду. Станься.

„Ойча наш, каторы ёсьць у небе, вярні нам волю і валадарства на зямлі нашай, даўно і цяжка паярэмленай. Хай не адыймаюць чужынцы хлеб штодзенны ад вусн нашых дзяцей. Адпусьці грахі нашым продкам, каторыя няўмелі абараніць сваей і свайго патомства свабоды. Ня ўводзь нас у пакусу ўлегласьці тым, што паярэмілі нас, але збаў нас ад чужацкай апекі. Станься.

„Вітай, Крывічанская зямелька, потам і крывёй нашаю палітая, праўда з Табою. Блогаслаўлена Ты паміж усімі краінамі сьвету, і блогаслаўлен плод лона Твайго, Крывіч. Сьвятая зямелька, Маці наша! Табе ў ахвяру складаем мы ўсе сілы свае цяпер і ў момант сьмерці нашай.

„Веру ў Бацькаўшчыну нашу Крывію (Беларусь) і ў Народ наш, сына яе адзінага, каторы на сьвет прыйшоў свабодным, радзіўся з волі нікім не паярэмленай. Замучаны быў Маскалямі і Палякамі, загнаны ў прыгонную няволю, памёр як дзяржаўны народ, цяпер падзелены на часьці. Але хутка ўваскрэсьне з мертвых, узойдзе на пасад свабоды і будзе, магутны, паводле заслуг судзіць сваіх ворагаў і крыўдзіцеляў. Веру ў творчасьць Духа народнага, ў лучнасьць нашых сіл грамадзкіх, у аб’яднаньне ўсіх крывічанскіх зямель у адну свабодную дзяржаву і ў шчаснасьць векавечную. Станься.

„Слава Крывічанскаму Народу ва ўсіх яго гістарычных імёнах,—Крывіі, Літвы, Беларусі,—як была справеку так цяпер і на векі вечныя. Станься.

„Святая свабода, выражаная дзяржаўнай самаістасьцю Крывічанскага Народу, ты наша пацяшыцелька і надзея, адзіная Мэта і Праўда наша, прыйдзі, усяліся ў нас і ачысьці нас ад усякага рабства і збаў нас ад няволі. Станься.

Дзесяць загадаў народных

„Я, Крывічанскі народ, замучаны, расьпяты і падзелены, клічу да цябе:

  1. Не спадзявайся, што хто колечы з чужакоў высвабадзіць мяне з няволі.
  2. Ніякага самаўраду не называй яшчэ незалежнасьцю.
  3. Памятай выслаўляць дзень, каторы дасьць нам поўнае вызваленьне.
  4. Паважай тых, каторыя змагаюцца за маю лепшую будучыну.
  5. Не забівай на славе тых, каторыя працуюць для мяне.
  6. Не злучай сябе зьвязкамі жанімства з чужынцамі.
  7. Ня вер чужынцам.
  8. Ня траць веры ў народную справу.
  9. Не перасаджай чужых культур на грунт свой народны.
  10. Ні мовы чужой, ні паэзіі, ні грамадзкіх форм, ні звычаяў, ні абычаяў, нічога, што ня вырасла з народнага духа, акром тэхнічнай веды, якая зьяўляецца выразам агульна-чалавецкага генія.

„Любі народ і край свой Крывічанскі ўсім сэрцам, усей душой, усімі мысьлямі, думкамі і подумкамі сваімі!

Любі свабоду і змагайся за свабоду, як за ўласнае жыцьцё і шчасьце!

„На пачатку была Свабода, і Свабода была ў руках Народу і Народ быў свабодны. Свабода была напачатку ў руках Народу. Праз Народ усё сталася, і без яго нічога не сталася. Народ быў незалежны, а свабода і незалежнасьць былі радасьцю людзей. І памяць аб утрачанай намі свабодзе сьвеціць нам у паняволеньні нашым, і няволя не пагасіла ў нас жаданьня свабоды.