Перад будучыняй (Купала)

Перад будучыняй
Верш
Аўтар: Янка Купала
1922
Крыніца: Адраджэньне, 1922, №1, с. 81-82

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!





Перад будучыняй


Стаім мы перад будучынай нашай

І ўсё варожым, сочым ейны ход…

Ці ўскрэсьнем мы з душой, упаўшай, зьвяўшай,

Каб выйсьці ў сьвет, як нейкі здольны род…


Сягоньня мы жывём і ўдзень мы блудзім

Пад маскай асьляпляючаю нас,

І што сказаць самім сабе і людзям,

Ня ведаем, ня можам, хоць і час.


Заціснуты, задушаны, як мышы

Пад жорсткім венікам, з усіх бакоў,

Шукаем, як сьляпыя, не згубіўшы

Таго свайго, што наша ад вякоў.


Пакрыўленыя колісь нашы душы

Дагэтуль выпрастаць ня ў моцы йшчэ;

Снуёмся, ў думках зводных патануўшы,

А хтось, а штось і мучыць і пячэ.


Цябе чакаем, будучыны нейкай,

Што прыйдзеш, недзе ўсіх нас павядзеш,

І гінем марна пад чужой апекай,

Адбіўшыся ад родных вехаў, меж.


А хтось далёкі ці хтось можа блізкі

Засеў за наш бяседны, сытны стол

І кідае, як з ласкі, нам агрызкі,

А мы к зямлі з падзякай гнёмся ўпол.


Нявольніцтва й жабрацтва так нас зьела

І так нам высмактала з сэрца сок,

Што нат у вочы глянуць, плюнуць сьмела

Ня сьмеем, стоптаныя на пясок.


Там чутна: Беларусь! Там — Незалежнасьць!

А там — «Паўстань, пракляцьцем»… Ну, а мы?

Мы ў страху… дум крутня… разьбежнасьць…

Бяз толку крыльлем хлопаем, як цьмы.


О, так як цьмы, як спуджаны вароны!

І слухаем і нюхаем тут, там:

Які павеяў вецер на загоны —

Заходні, ўсходні й ці ад нас, ці к нам?


Аграбленыя з гонару й кашулі,

З свайго прыпыну выгнаныя вон,

Мы дзякуем, што торбы апранулі

На нас ды з нашых нітак-валакон.


З кійком жабрачым так мы, паўналеткі,

Брыдзём, паўзём у сьвет — скрозь неўпапад.

І прысягаем, клічам Бога ў сьведкі,

Што мы — ня мы, што нехта вінават…


І так жывём, сябе саміх ня знаўшы,

Учора, сёньня лазім між канаў…

Няўжо-ж бы хто й над будучынай нашай

Навек залом пракляты заламаў?


Няўжо нас не аб’ясьніць розум ясны

І не пакінем біцца з кута ў кут?

Няўжо кліч вечны будзе ў нас напрасны —

Кліч бураломны: вызваленьне з пут?!


24/І-22 г.