Праблудзіў я па сцепу два тыдні...

Праблудзіў я па сцепу два тыдні... Верш Аўтар: Алесь Гарун Крыніца: https://knihi.com/Ales_Harun/Prabludziu_ja_pa_sciepu_dva_tydni_spz.html

Прапануем да спампаваньня!

[Праблудзіў] я па сцепу два тыдні з лішком,—

Мне здаецца,— пятнаццаць дзянёчкаў,

І прыйшоў у канцы так ужо вечарком

У адзін з украінскіх куточкаў.

Ад дарогі у бок з паўвярсты залягло,

[Апавіўшыся] тынам лісцвяным,

[Хлебарны Астроў] — сцепавое сяло;

Называлась яшчэ Богаданым.

Ось ў яго і прыбрыў я тагды вечарком,—

Прыпазніўся; людцы спачывалі;

Дый, на шчасце, сустрэўся з адным парабком

А дзяўчаты на рэчцы [спявалі].

Той,— куды і адкуль,— распытаўся як трэ:

«Ходім, кажа, до нас ночуваты».

Я спярша не ішоў, хацеў спаць на дварэ,

Але ён зацягнуў-ткі да хаты.

Палажыў у садку на мядовым сянцэ,

І прынёс малака мне і хлеба,

І пайшоў пасядзець да дзяўчат на рацэ,

Пакуль шэрым не зробіцца неба.

Як тагды я заснуў, не прыпомню [цяпер],—

Змардаваўся далёкай хадою.

Падаваліся ноччу сцяпы ды сады

І дарогі з [укрытай] жудою.

А па раніцы матку убачыў сваю,—

Прынясла мне у поле паснедаць;

І з Анелькай сваёй пахаджаў па гаю...

[Нехта шторхае,— чую: абедаць...]