Разрытая магіла (Шаўчэнка/Краўцоў)

Разрытая магіла Верш Аўтар: Тарас Шаўчэнка Пераклад: Макар Краўцоў Крыніца: Вольная Беларусь, 1918 - №20-21 - с. 159

Іншыя публікацыі гэтага верша: Раскапаная магіла (Шаўчэнка).

Прапануем да спампаваньня!

Свеце ціхі, краю мілы,
Мая Украіна!
За што цябе спляндравалі,
За што, мама, гінеш?

Ці ты рана да усход сонца
Богу ні малілась?
Ці ты дзетачак ніпэўных
Добра не вучыла?

- Малілась я, турбавалась, -
Дзень і ноч не спала,
Сваіх дзетак даглядала,
У звычай навучала.

Вырасталі мае кветкі,
Мае тыя дзеткі,
Панавала і я колісь
На шырокім свеце.

Панавала… О Багдане!
Неразумны сыну!
Паглядзі цяпер на матку,
На сваю Украіну,

Што, калышучы, спявала
Пра сваю нядолю,
Сьлязьмі песьню палівала,
Выглядала волю…

Ой, Багдане, Багданочку!
Каб я была знала,
То ў калысцы прыдушыла б,
Пад сэрцам прыспала!

Стэпы мае запраданы
Жыдаві, Нямоці;
Сыны мае на чужыні,
На чужой рабоці.

Дняпро, брат мой, высыхае,
Мяне пакідае,
Мае мілыя магілы
Маскаль разрывае…

Ніхай рые, раскапуе, -
Не сваё шукае;
А тым часам перавертні
Няхай падрастаюць,
Дый паможуць маскальові
Гаспадараваці
Ды з матулі палатняну
Сарочку здымаці.

Пасьпяшайце ж, нідалюдкі,
Матку катаваці!

На чацьвера раскапана,
Разрыта магіла.
Чаго там яны шукаюць?
Што у нас згубілі?

Бацькі стары… Эх, каб яны
Знайшлі тое, што там пахавана!
Не плакалі б дзеці, маці ні знывала б!

(1843)