ФАНТАЗІЯ НЯ Ў АЗІІ, А НА БЕЛАРУСІ
Сыгналы,
гудкі
і электра-бляск
наўзавады мчацца ў цэмэнта-бэтон.
Сталёва-аўтобусны лязг
нашых дзён камэртон.
Самалёты
матораць паветра;
кожны быць хоча пілётам,
узьняцца за хмары,
як птах:
Тра-та-та!
Тра-та-тах!
Мы канцавосьсі зямлі перавернем, —
хоць учора
у горы
ніхто і ня марыў. Век трактара
ў полі
ужо тарарахкае
і коні ня рзуць к вадапою —
а радыо ніжа
ўсё ніжай
і ніжай
камуны праменьні
у вогнева-крэмні.
І гэта ў лапцюжнай краіне,
дзе
белакудры ўсьміхаецца дзень.
Эх, вецер, у намагнічаных, крыльлях,
я ў песьні бронь сонца адзеў!
|