Саграшыла

Саграшыла Проза Аўтар: Францішак Умястоўскі 1927 Крыніца: Газэта «Беларускі Дзень», № 2, 13 сакавіка 1927 г., б. 11

У арыгінале назвы няма, назва дадзеная ўдзельнікам Вікікрыніцаў.

Прапануем да спампаваньня!

СЬМЕХ і ЖАРТЫ.

Марыська са сваім жаніхом Ігнатам ішла да споведзі.

Пробашч сказаў, што бяз споведзі шлюбу ня дасьць, а тутака фэст здарыўся, і шлюб ужо недалёка—адно пры адным: сабраліся і пайшлі.

Любіла Марыська Ігната, ах, як любіла! Бо прыгожы быў дзяцюк, дужы як малады дубок, і любіў Марыську.

Як выйшлі з вёскі, ня вытрымала Марыська, кінулася на шыю Ігнату і моцна-моцна пацалавала яго, засаромілася, пачырванела і пачала ўцякаць.

Толькі прад касьцёлам дагнаў яе Ігнат. Ў касьцёле фэст, народу сабралася шмат, ледзь даціснуліся да пробашча, сталі, Марыська ўперадзе — за ёю Ігнат. Пачакаўшы трошку, прыйшоў чарод Марыські. Яна, ак мае быць, выказала свае грахі.

— А прыпомні, дзетачка, можа сягоньня чым абразіла Бога? — пытае пробашч.

— Але! — ўсхапянулася Марыська, — амаль не забылася; саграшыла, войча духоўны!

— Як-жаж ты саграшыла?

— Ігната пацалавала, — кажа Марыська.

— Што, што? — пытае пробашч,—кажы грамчэй, бо добра ня чую (стары пробашч быў трошкі глухаваты).

— Ігната пацалавала! — бразнула на ўвесь голас Марыська.

— А колькі разоў? — дапытваўся пробашч.

— Два разы, войча духоўны.

Ігнат, стоячы тут-жа за Марыськай, чуў добра гэную споведзь яе.

— Марыська, як-жа ты кажаш, што два разы, калі толькі адзін раз пацалавала. На споведзі брахаць. нельга! — адазваўся ззаду Ігнат, пацягнуўшы яе за спадніцу.

Марыська адвярнулася дый кажа:

— Бо назад ідучы таксама пацалую, вось і будзе два разы!

Д. П.