Самъ я не знаю, якъ на свѣти жити… (1900)

Самъ я не знаю, якъ на свѣти жити…
Верш

1900 год
Крыніца: В. Н. Перетцъ. Изслѣдованія и матеріалы: изъ исторіи русской пѣсни. Томъ I. 1900 — бач. 160-163
За аснову ўзяты тэкст з рукапіснага Богагалосьніка пачатку XVIII ст. Віленскай Публічнай Бібліятэкі №233 (15). Іншыя публікацыі гэтага твора: Сам я не знаю, як на свеці жыці…

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




Въ названной выше рукописи Вил. Публ. Библ. псальма эта читается въ такомъ видѣ (л. 22 об.).

Самъ я не знаю, якъ на свѣти жити,
Бывши з тѣломъ на земли Богу не грѣшити.
А я хощу жити, и еще грѣшити,
А тутъ кажутъ умерти, и во гробѣ гнити.
А я бынамнеѣй на тое не дбаю,
О сповѣди не мышлю, а ни тежъ ся каю.
5 Ангелъ мя пытаетъ, подъ бокъ тручаетъ.
Чему твоя душа тяжко не вздыхаетъ.
А подобно знаетъ, же мя тручаетъ,
10 Же страшная на мя смерть косу закладаетъ.
А я бынамнѣй на тое не дбаю,
До полудня спячи з ложка выглядаю.
Жыю тутъ роскошне межи панами,
Стараюся, абы мѣти скарбы не пребраны.
15 Жыю тутъ на свѣти, якъ не смертелный,
Не памятую о судѣ и на огнь пекелный;
А мнѣ все мое не будетъ мило:
Душа выйде з тѣла, тѣло зостане гнило.
Постелють в трунѣ збыть острое ложе,
20 Душу з грѣхми не бавяць, ахъ бѣда небоже.
Наготуютъ чашу збыть горкаго трунку,
За роскоши набавятъ строгого фрасунку.
Бо тамъ в день и в ночи не престанутъ очи,
Слеза слезу выливае, нигды не престаютъ
Ой бѣда, бѣда, цож маю чинити,
„До кого маю прозбу вносити“?
„До пречистой Маріи Дѣвицѣ,
До пренасвятѣйшой Царицы.
„Ратуй мя, ратуй въ грѣхахъ лежаща,
Выводь насъ з пекла и огня горяща,
За що от насъ буди пѣснь прекрасная:
Радуйся невѣсто неневѣстная“. (л. 25 об.)

Гэты твор быў апублікаваны да 1 студзеня 1929 года і знаходзіцца ў грамадскім набытку ўва ўсім свеце, бо аўтар памёр, прынамсі 100 гадоў таму.