Сборникъ памятниковъ народнаго творчества въ Сѣверо-Западномъ краѣ (1866)/XXXVIII

← XXXVII. Прагулявъ маладзецъ молодосць сваю

XXXVIII. Што за шумъ по доброви што за шумъ по зеленой Беларуская народная песьня 1866 год

XXXIX. Не ходзи, косю, у зяленый садъ →

Прапануем да спампаваньня!

XXXVIII.

(Тамъ же.)

Што за шумъ по доброви, што за шумъ по зеленой?
Дочка къ татку въ госци идзецъ и госцинчикъ нясець.
На бѣленькой паперынцы три славцы написаны:
Ой першія славцы — дзень добрый, татулька!
А другія славцы — чи здоровъ, татулька?
А трейція славцы — я горую, мой татулька!
Горуй, дзидзятко, горуй — добрыхъ дзѣтокъ гадуй,
А якъ дзѣцей падгадуешь, такъ гареваць забудзешь.
Татулька мой дорогій, татулька мой родный!
Якъ дзѣтки падрастуць, тагды й мое горе побольшеиць.

(Записалъ тотъ же.)

---