Смоленскій этнографическій сборникъ (1891—1903)/IV/XXVII/4/а

3. Король-королевичъ. г) 4. Ванька-ключникъ. а)
Беларуская народная песьня

1903 год
4. Ванька-ключникъ. б)

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




Ванька-ключникъ.

4 а).

(С. Даньково, Смол. у.).

Кабы рана была, рана па зари,
Били, били ў званы, ва ўси калакалы,
Кабы слышна была, што па ўсей Масквѣ,
Што па ўсей Масквѣ, па ўсей варміи,
Какъ и жиў сабѣ князь са княгинію,
Какъ ныняў сабѣ князь Ваньку клюшничка.
Какъ и злёхся Ванька са княгинію,
Іонъ нямножка жиў — роўна тридцать лѣтъ.
А какъ стаў жа князь узнывать ета:
— Охъ, вы, слуги мае, слуги вѣрныя,
Вы бяритя лупатки зялѣзныя,
Вы капайтя ямки вы глубокія,
Станавитя стаўпы вы притачоныя,
А вы силяйтя вишнильницу здаровую!
Охъ, вы, слуги мае, слуги вѣрныя,
Ой, идити-ка, привядити-ка,
Привядити-ка Ваньку клюшничка!
Вядуть Ванюшку шурокимъ дваромъ,
Ванька клюшничикъ насмихаитца,
Маладая княгиня стаить, слезна абливаитца.
— «Вы, харомы мае, вы, высокія,
Папита жъ што у васъ, што паѣдина,
Многа тайныхъ рѣчъ пагаворина,
Што за бѣлую грудь многа держина!»
Охъ, вы, слуги мае, слуги вѣрньтя,
Ой, вядитя Ваньку ки вишильницы,
Вы павѣсьтя Ваньку вы на вишильницу!
Ванька клюшничикъ упинаитца,
Маладая княгиня насмихаитца.