pracawać proci Unii. Dyk Pociej adłučyŭ Sienčyłłu ad kaścioła, a na jaho miejsco naznačyŭ Archimandrytam klaštaru J. Rutskaho. Heta ješče horš razzławało praciŭnikoŭ Unii, katoryje pastanawili napaści na klaštar światoj Trojcy i zrabić samasud, ale heta im nie ŭdałosia, bo adzin raz dawiedalisia ab hetym cywilnyje ŭłaści i pasłali pad klaštar wojska, a druhi raz, kali ŭžo mieli kinucca na wychodziŭšych s kaścioła zakonnikoŭ, ubačyli pierad imi światoha Bazylaho i 40 mučanikaŭ, dyk spałochaŭšysia paŭciekali.
U 1609 h. Jozafat wyświanciŭsia na ksiandza i z hetaj pary zasłyŭ zdolnym kaznadziejam, pracawitym spawiednikam i haračym apóstałam jednaści kaścielnaj. Nawuki kazaŭ nia tolki ŭ kaścieli, ale i na rynkach i ŭ inšych miejscach, dzie tolki znachodziŭ ludziej, hatowych jaho słuchać.
Na paćwierdžeǹnie praŭdziwaści wiery katalickaj jon stawiŭ takije dawody, szto nia možna było z im nie zhadzicca. Dyk wielmi šmat zbłudziŭšych nawaračywałosia na uniju.
Prakanaŭšysia, što Jozafata nie nakłoniać da swaich prakanańniaŭ, dyzunity zapalilisia da Jaho najhoršaj nienawiściaj i ŭsiudy, dzie pakazwaŭsia, absypali jaho zniewahami słoŭnymi, abo i čynnymi. Wymalawali nawat abraz, na katorym byli mitrapalit Paciej i I. Rutski, a pamiž imi Jozafat z rahami na haławie i s krukom, katorym ciahnuŭ dušy, a pad hetym napisano: „dušechwat“. Dawiedaŭšysia ab hetym, Jozafat skazaŭ: „Daŭby Boh, kab ja ŭsie wašyje dušy paciahnuŭ da Boha“.
